Μπαίνοντας στο μήνα ΛΟΑΤΚΙ υπερηφάνειας για εμάς το μόνο σίγουρο είναι ότι τριάντα μέρες δεν είναι αρκετές. Βιώνουμε μια ζωή σε αυτό το πατριαρχικό και εχθρικό για εμάς σύστημα μέσα στην καταπίεση και την ανισότητα, είτε ως αόρατα είτε στο περιθώριο. Κράτος και κεφάλαιο μας παραχωρούν έναν μήνα τον χρόνο που μπορούμε να είμαστε ορατές.
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι τα Κράτη και το Κεφάλαιο μπορούν (ή/και θέλουν) να απαλύνουν τις πληγές που είναι χαραγμένες στα σώματά μας. Κανένα μας δεν μπορεί να ξεχάσει ούτε να συγχωρέσει τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου, ούτε τη δολοφονία χαρακτήρα που υπέστη ύστερα από τις τηλεδίκες, αλλά και στις αίθουσες του δικαστηρίου. Καμία μας δε θα ξεχάσει ή θα συγχωρήσει τους αποκλεισμούς και την ψυχολογική – σωματική βία που υφίστανται τα περισσότερα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα ήδη από μικρή ηλικία, με την Πολιτεία και την κοινωνία να κλείνουν τα μάτια.
Μόλις πριν λίγες μέρες η αστυνομία επιτέθηκε στο πάρτι του αυτοοργανωμένου Pride στη Θεσσαλονίκη με τον κόσμο που παρευρισκόταν εκεί να ζει για άλλη μια φορά τον φόβο και την καταστολή. Οι φωνές αντίστασης και αγώνα πνίγηκαν μέσα στα χημικά. Αυτές οι εικόνες μας φέρνουν μνήμες από το Stonewall, όπου μαύρες τρανς γυναίκες έκαναν την αρχή ερχόμενες αντιμέτωπες με τον κατασταλτικό μηχανισμό της αστυνομίας. Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν για το ανθρώπινο πρόσωπο της αστυνομίας, εμείς διεκδικούμε να μην έχει καμία θέση η αστυνομία στις πορείες υπερηφάνειας, αλλά και στις ζωές μας.
Άλλο ένα περιστατικό που μας εξοργίζει είναι ο εκβιαστικός «διωγμός» της διοργάνωσης του Athens Pride από την πλατεία Συντάγματος προς την πλατεία Κοτζιά, διότι η Νέα Δημοκρατία δεν ήθελε να κατεβάσει το πολιτικό της περίπτερο από τη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας. Δεν θα αφήσουμε κανέναν από αυτούς να αποφασίζουν το πώς και πού θα είμαστε ορατά. Δε θα αφήσουμε καμία κυβέρνηση να ορίζει τις ζωές μας και να μας αφήνει στην αφάνεια. Διαχρονικά οι κυβερνήσεις επιλέγουν να αδιαφορούν για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, είτε για να κατευνάσουν συντηρητικά ακροατήρια, είτε θεσπίζοντας μικροαλλαγές στη νομοθεσία προκειμένου να συσπειρώσουν λοάτκι ψηφοφόρους (βλ. ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνο συμβίωσης). Δεν μας ξεγελά το γεγονός ότι μια νομική ισότητα μπορεί να φέρει την πραγματική αλλαγή και την απελευθέρωση των κουήρ και λοάτκι υποκειμένων. Παρόλαυτα, ο χρόνιος και στοχευμένος αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση μας από την Πολιτεία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Διεκδικούμε ισότητα στον γάμο, ισότητα στην τεκνοθεσία. Να εφαρμόζονται στην πράξη οι διατάξεις κάθε αντιρατσιστικής νομοθεσίας για οποιαδήποτε διάκριση βιώνουμε με βάση τον σεξουαλικό μας προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου μας, είτε εντός του χώρου εργασίας είτε στην καθημερινή ζωή.Ακόμη και στην ίδια τη διοργάνωση του Athens Pride είναι θεμιτό να ασκηθεί κριτική, διότι με αυτή μορφήσίγουρα δεν είναι κάτι που μας εκφράζει εξ ολοκλήρου. Η εμπορευματοποίηση και η απολιτίκ στάση που τόσα χρόνια προωθεί και προσπαθεί να επιβάλλει είναι ακριβώς και ο λόγος για τον οποίο επιλέγουμε να παρεμβαίνουμε σε αυτό.
Αναγνωρίζουμε ότι η κοινωνική αλλαγή μέσα από την πολιτική παρέμβαση θα έρθει μέσα από την ζύμωση με τα ευρεία ακροατήρια. Οι αξίες, οι πρακτικές και οι ιδέες του ριζοσπαστικού φεμινισμού και της πραγματικής απελευθέρωσης των σωμάτων μας μπορούν και πρέπει να ξεκινήσουν από το πεδίο του δρόμου. Ενάντια στο κεφάλαιο που προσπαθεί να καπηλευτεί οτιδήποτε το απειλεί με σκοπό να κερδοφορήσει πάνω στην καταπίεση μας εμείς αγωνιζόμαστε για ένα Pride με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά που καταπιεσμένες θηλυκότητες, κουήρ, λοάτκια+, σεξεργαζόμενα και ταξικά πληττόμενα υποκείμενα όλα μαζί ενωμένα θα διεκδικήσουμε τον χώρο και τη ζωή που μας χρωστάνε.
Ενάντια στην πατριαρχία και την ομοτρανσφοβία είμαστε όλες ενωμένες.Ένας μήνας δεν αρκεί!
Αγώνας για ισότητα μια ολόκληρη ζωή!
