Μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στις Η.Π.Α για την κατάργηση του δικαιώματος στην άμβλωση, ένα τεράστιο κύμα αντιδράσεων ξέσπασε τόσο στην Αμερική όσο και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.
Με αφορμή το παραπάνω γεγονός και κατανοώντας πλήρως την αγωνία και τους προβληματισμούς όσων ατόμων είναι δυνατό να κυοφορήσουν αποφασίσαμε να καταγράψουμε ορισμένα σημαντικά σημεία, σχετικά με το τι ισχύει και τι όχι στην Ελλάδα. Αρχικά δεν υπάρχει μία ενιαία και μοναδική πολιτική για τις αμβλώσεις σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης. Όπως κατοχυρώθηκε το 2021 για πρώτη φορά καθολικά, η άμβλωση αποτελεί επικυρωμένο δικαίωμα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρόλα αυτά τέθηκε στην επιλογή της κάθε χώρας πότε και πως θα το κατοχυρώσει αυτό στο εσωτερικό της. (Στην πλειοψηφία τους οι χώρες της ΕΕ επιτρέπουν την άμβλωση εντός του πρώτου τριμήνου της κύησης).
H κατοχύρωση του δικαιώματος των αμβλώσεων και η παράλληλη καθολική πρόσβαση των ατόμων με μήτρα σε αυτές, συμβάλλει στον περεταίρω έλεγχο της ίδιας μας της ζωής και σεξουαλικότητας. Το φεμινιστικό κίνημα προσπαθεί να διασφαλίσει την διάρρηξη μεταξύ σεξουαλικότητας και αναπαραγωγής σε μια απόπειρα αυτονόμησης των υποκείμενων από των ρόλων τους ως τροφοί παιδιών.
Στην Ελλάδα η πραγματοποίηση ή μη της άμβλωσης είναι στην ευχέρεια του κάθε γιατρού. Το δικαίωμα μας στο σώμα μας δηλαδή ασκείται υπό όρους και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις που αφορούν τα ‘’ηθικά’’ πιστεύω του γυναικολόγου. Στην πλειονότητα της η ιατρική επιστήμη εδραιώθηκε μέσα από εξουσιαστικές πρακτικές επί των γυναικείων, μαύρων, κουίρ και όχι μόνο σωμάτων.
Εξίσου σημαντικό ρόλο στην pro-life προπαγάνδα έχει παίξει στην Ελλάδα και η εκκλησία, με το Συνέδριο υπογονιμότητας, μαζί με την στήριξη της κυβέρνησης ΝΔ. Η επιλεκτική αυτή στάση των ειδημόνων γιατρών σχετικά με την άμβλωση δυσχεραίνει πολλές από εμάς που βρίσκονται σε κατώτερα ταξικά στρώματα της κοινωνίας, και μας εξωθεί από την εύκολη πρόσβαση στην δημόσια και δωρεάν υγεία. Αντίστοιχα ωθούμαστε σε εναλλακτικούς τρόπους τερματισμού της κύησης, οι οποίοι- όπως είναι ήδη γνωστό- είναι άκρως επικίνδυνοι για την σωματική μας ακεραιότητα.
Τα κράτη παραδοσιακά έχουν προσπαθήσει να επέμβουν στην διαχείριση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των ατόμων με μήτρα είτε συνηγορώντας υπέρ της “ζωής” του αγέννητου μωρού, είτε απαγορεύοντας την αναπαραγωγή σε γυναίκες που δεν “εντάσσονται” κατά την κυρίαρχη λογική στον εθνικό κορμό. Το οξύμωρο έτσι στην συζήτηση περί αμβλώσεων είναι η εμμονική στάση των pro-lifers για την διατήρηση της ανθρώπινης ζωής χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ότι μάλλον όταν αυτή πρόκειται για αποτέλεσμα μη επιλογής δεν μπορεί να βιωθεί με αξιοπρέπεια. Ας κάνουμε παιδιά γιατί χανόμαστε, αλλά δεν μας αφορά η ζωή αυτών των παιδιών- όπως ούτε και της μητέρας τους/ατόμου που τα φέρνει στη ζωή. Η γυναικεία υπόσταση αρχίζει και τελειώνει για το σύστημα, εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν οι αναπαραγωγικές ικανότητες της. Με λίγα λόγια το γυναικείο σώμα είναι ‘’χρήσιμο’’, υγιές και κανονικό μόνο όταν μπορεί και κυρίως όταν θέλει να κάνει παιδιά. Οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει αυτού του δίπολου αποβάλλεται.
Ακόμα είναι σημαντικό όταν αναφερόμαστε πλέον στο δικαίωμα στην ασφαλή άμβλωση να συμπεριλαμβάνουμε ομοφυλόφιλα και τρανς υποκείμενα. Τρανς αγόρια, non binary άτομα, λεσβίες, πανσέξουαλ επηρεάζονται εξίσου από το πατριαρχικό ετεροκανονικό αφήγημα περί αναπαραγωγής και εγκυμοσύνης αφού συχνά αποκλείονται από αυτό.
Εμείς σαν μέρος του φεμινιστικού κουιρ κινήματος στεκόμαστε δίπλα σε όλαα τα κουιρ υποκείμενα, σε όλες τις θηλυκότητες που βιώνουν άμεσα ή έμμεσα τον αποκλεισμό από την αυτοδιάθεση του σώματός τους. Δεν σταματάμε τις διεκδικήσεις στο δρόμο και στους κοινωνικούς μας χώρους. Αγωνιζόμαστε συλλογικά και συμπεριληπτικά έως να είμαστε όλα
ελεύθερα.
Τι ισχύει στην Ελλάδα;
Στη χώρα η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης ή αλλιώς άμβλωση είναι νόμιμη, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 304 του ΠΚ.
Μέχρι πότε μπορώ να διακόψω μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;
Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης «σε κάθε περίπτωση», ακόμα κι αν δεν συντρέχει ιατρικός λόγος, από απλή επιθυμία του ατόμου που κυοφορεί. Αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί, τότε γίνεται άμβλωση έως και την 19η εβδομάδα.
Είναι δωρεάν για τα ασφαλισμένα;
Στον δημόσιο τομέα η διακοπή μιας κύησης παρέχεται δωρεάν, θεωρητικά, αλλά στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να κάνεις άμβλωση στα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία καθώς πολλοί γιατροί επικαλούνται ‘’λόγους συνείδησης’’.
Τι σημαίνει αυτό;
Στην πράξη είναι στην ευχέρεια του γιατρού αν θα κάνει την άμβλωση ή όχι. Ο νόμος ναι μεν κατοχυρώνει το δικαίωμα, αλλά δεν το προστατεύει σε ένα πλαίσιο αυτοδιάθεσης και προσωπικής επιλογής του εγκύου ατόμου. Επομένως αναγκαστικά τα έγκυα άτομα εξωθούνται στις ιδιωτικές κλινικές, όπου το κόστος είναι υψηλό και άρα αυτομάτως απαγορευτικό για τα οικονομικά πληττόμενα μέλη της κοινωνίας (τ
Το λόγο για τα σώματα μας τον έχουμε πρωτίστως εμείς!
Κρατείστε τους νόμους σας μακριά από εμάς!
