Πριν λίγες μόνο μέρες στην Κρήτη, μια γυναίκα στραγγαλίστηκε από το σύζυγό της μπροστά στα παιδιά της ώσπου πέθανε από ασφυξία, απλώς επειδή αυτός τη ζήλευε. Πριν λίγους μήνες, γίναμε μάρτυρες του βιασμού και της γυναικοκτονίας της Ελένης Π., απλώς επειδή αρνήθηκε τη σεξουαλική επαφή με τους μετέπειτα βιαστές και δολοφόνους της. Λίγες εβδομάδες μετά, η Αγγελική Πέτρου δολοφονήθηκε από τον πατέρα της, απλώς επειδή εκείνος δεν ενέκρινε τον (μετανάστη) σύντροφο που εκείνη είχε επιλέξει. Ας μην ξεχνάμε ότι, στις αρχές του φθινοπώρου, ο Ζακ Κωστόπουλος λυντσαρίστηκε μέχρι θανάτου απλώς επειδή βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, και το παρουσιαστικό του δεν ταίριαζε με τις επιταγές της κυρίαρχης αρρενωπότητας και της κανονικότητας.
Απλώς επειδή είσαι γυναίκα ή λοάτκι υποκείμενο, αυτός είναι ο κόσμος που η πατριαρχία έχει χτίσει για σένα. Η περιστολή των δικαιωμάτων των γυναικών συνεχίζεται παγκοσμίως, και η αντίληψη ότι τα έμφυλα σώματα ανήκουν σε κάποιον άλλον, ο οποίος έχει επάνω τους έως και το δικαίωμα του θανάτου, καλά κρατεί. Παρά τις (καθόλου ευκαταφρόνητες) αλλαγές και τομές στο πεδίο της έμφυλης ισότητας, ο πυρήνας τους προβλήματος παραμένει ανέγγιχτος. Η τραγική συχνότητα των περιστατικών γυναικοκτονίας, έμφυλης βίας και ανισότητας, στην Ελλάδα και σε κάθε γωνιά του κόσμου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αμφιβολία: η πατριαρχία και η τοξική αρρενωπότητα δολοφονούν και καταπιέζουν με αμέτρητους τρόπους τις γυναίκες και τα λοατκι υποκείμενα αυτού του κόσμου.
Αυτός είναι ο λόγος που, για εμάς, η 8η Μάρτη δεν είναι ημέρα γιορτής. Από την εδραίωσή της μέχρι και σήμερα, είναι η ημέρα συνάντησης του φεμινιστικού κινήματος παγκοσμίως και διεκδίκησης ουσιαστικής έμφυλης ισότητας, αυτοδιάθεσης και ελευθερίας ενάντια στην πατριαρχία και το σεξισμό. Την τελευταία περίοδο, έχουν διοργανωθεί σπουδαίες κινητοποιήσεις (πορείες, απεργίες, διαμαρτυρίες, ενημερωτικές δράσεις) σε μια σειρά από χώρες, που στέλνουν το μήνυμα πως το φεμινιστικό κίνημα έχει τη δύναμη να δικτυωθεί σε διεθνές επίπεδο και να ορθώσει σημαντικές αντιστάσεις. Από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας μέχρι τις μεγάλες φεμινιστικές πορείες και απεργίες των ημερών μας, η 8η Μάρτη είναι μια μέρα (αλλά όχι η μόνη μέρα) για να θυμηθούμε όσ@ χάσαμε αλλά και όσ@ αγωνίστηκαν δίπλα και πριν από εμάς για την υπόθεση της έμφυλης χειραφέτησης, μια μέρα για να πιάσουμε το νήμα των αγώνων τους τους και να υποσχεθούμε να το πάμε ακόμη πιο μπροστά.
Υ.Γ. Φέτος, για πρώτη χρονιά, η ΑΔΕΔΥ και άλλα σωματεία, καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση την 8η Μάρτη. Τη στιγμή που αυτό είναι σίγουρα ένα θετικό βήμα (καθώς μια πιθανή συνάντηση του εργατικού με το φεμινιστικό κίνημα μόνο θετική μπορεί να αποβεί), η δική μας γνώμη είναι πως η 8η Μάρτη, μια ημέρα αφιερωμένη στο φεμινισμό, καλό θα ήταν να μην αναπαράγει κουλτούρα και πρακτικές προερχόμενες από την αντίπερα όχθη. Ο φεμινισμός δεν είναι υπόθεση των γυναικών, αλλά όλων εκείνων των υποκειμένων που βιώνουν ή βλέπουν την έμφυλη ανισότητα και θέλουν να σταθούν απέναντί της.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όλ@ στη φεμινιστική πορεία στις 8/3, 18:00, στην πλατεία Κλαυθμώνος.
