Εμάς δεν μας συγκινούν πάντα τα σύμβολα. Δεν μας συγκινούν προτομές και αγάλματα αποικιοκρατών και ιμπεριαλιστών που κοσμούν πάμπολλες πλατείες και λεωφόρους της Ελλάδας και του κόσμου, ούτε μας συγκινούν εθνικές σημαίες που είναι ποτισμένες με αίμα και θάνατο, όπως αυτή των ΗΠΑ. Η ελληνική σημαία με τον τρόπο που χρησιμοποιείται, αλλά και το εθνικό- εθνικιστικό αφήγημα που έχει χτιστεί γύρω της όλα αυτά τα χρόνια για εμάς δεν είναι παρά ένα σύμβολο ντροπής, αλλά και φόβου. Ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που τις κυματίζουν γεμάτοι περηφάνια. Τους έχουμε δει στη Βουλή, τους έχουμε δει σε πογκρόμ κατά μεταναστριών, τους έχουμε δει πάνω στα πλοία να πνίγουν πρόσφυγες.
Μετά τις πρόσφατες ενέργειες του Γεραπετρίτη, που υπέκυψε στις «εντολές» του βουλευτή του ακροδεξιού κόμματος Νίκη και απέσυρε από το ελληνικό προξενείο της Νέας Υόρκης το έργο τέχνης της Γεωργίας Λελά έχει ξεκινήσει ένας πανικός για την «προστασία των εθνικών, ιερών συμβόλων».
Το ελληνικό κράτος, μέσα από τον Γεραπετρίτη, έδειξε με πολύ συμβολικό τρόπο (τραγική ειρωνεία) την αδιαφορία που επιδεικνύει μπροστά στην έμφυλη βία. Δεν την απασχολεί η δημιουργία και στελέχωση δομών υποστήριξης επιζωσών, κακοποιημένων και παρατημένων λοάτκι νέων. Αδιαφορεί πλήρως για τη νομική ισότητα στον γάμο και την οικογένεια. Βάζει πλάτη και συγκαλύπτει τα κυκλώματα τράφικινγκ που εκμεταλλεύονται και βιάζουν νεαρές κοπέλες. Αλλά, ευτυχώς, δεν δέχεται να «αμαυρώνεται» το σπουδαίο αυτό έθνος.
Στα θετικά, το έργο της Γεωργίας πέτυχε κατά κάποιο τρόπο τον σκοπό του. Πανικόβαλε τους ακροδεξιούς, τους βολεμένους, τους προνομιούχους, αλλά ένωσε όλες εμάς τις θηλυκότητες που είδαμε το κοινό βίωμα να αποτυπώνεται σε λίγα κομμάτια ροζ και άσπρων σεντονιών. Στα ίδια σεντόνια κοιμόμαστε όλες και όλα μας κάθε φορά που πέφτουμε για ύπνο ανήσυχες, φοβισμένες, δαρμένες ή απροστάτευτες. Στα ίδια σεντόνια κοιμόντουσαν και οι δολοφονημένες από αυτούς που μοιράζονταν το κρεβάτι τους.
Κάπως έτσι το σύμβολο της ελληνικής σημαίας πήρε άλλη μορφή. Αποτύπωσε τις εμπειρίες και τα βιώματα όλων όσων από εμάς ζούμε στην Ελλάδα. Και σκεφτόμαστε: Αν με ένα έργο τέχνης μπορούν να προκληθούν εγκεφαλικά στους θιασώτες του « Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια » τότε ενωμένα όλες μαζί μπορούμε να αλλάξουμε ριζικά την κοινωνία που μας καταπιέζει, μας εξοντώνει και μας στέλνει για ύπνο κάθε μέρα αγχωμένες και εξουθενωμένες.
Τα σύμβολα είναι για να δίνουν δύναμη στα καταπιεσμένα. Είναι για να μας θυμίζουν όσες από εμάς έπεσαν στον αγώνα και για να ξέρουν οι επόμενες γενιές το νόημα αυτής της πάλης. Είμαστε με την σημαία της Παλαιστίνης, με την rainbow σημαία, με την ροζ ελληνική σημαία και όσα αυτές συμβολίζουν.
Καμία λογοκρισία στην τέχνη!
Αλληλεγγύη στα καταπιεσμένα και τα σύμβολά τους!
