Η κανονικοποίηση του βιασμού
Σήμερα, ξεκινάει στη Βουλή η συζήτηση για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα (σελ. 127) με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Χωρίς εκ νέου διαβούλευση με φορείς και με fast track διαδικασίες (η ψήφιση είναι προγραμματισμένη για την Παρασκευή 7/6), η Κυβέρνηση επαναφέρει το νομοσχέσιο χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στα άρθρα για τα οποία δέχθηκε σφοδρή κριτική σε πληθώρα θεμάτων, πριν την απόσυσρή τον Απρίλιο.
“Βελτιώσεις” έγιναν σύμφωνα με το αρμόδιο Υπουργείο και στο 336ΠΚ, το άρθρο για το βιασμό. Μετά την δημόσια κατακραυγή για τον περιορισμό του εγκλήματος μόνο σε περιπτώσεις άσκησης βίας και απειλής κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας, στο άρθρο προστέθηκαν πλημμεληματικές μορφές βιασμού (με ποινή 3-5 έτη), όταν υπάρχει απειλή παράνομης πράξης ή παράλειψης, αποκλείοντας από το αξιόποινο το βιασμό με την απειλή μη παράνομων πράξεων, αλλά και όποιαδήποτε άλλων μορφών απειλής, ψυχολογικής και συναισθηματικής βίας. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια πρωτοφανή οπισθοδρόμηση από τις διεκδικήσεις των φεμινιστικών αγώνών αλλά και από το προηγούμενο νομικό πλαίσιο, όπου η απειλή είχε κακουργηματικό χαρακτήρα (5-20 έτη).
Πέρα από την αντίθεση της διάταξης με το Διεθνές Δίκαιο, πράγμα που δεν είναι ξένο στην ελληνική έννομη τάξη που καθημερινά παραβιάζει κατάφορα το Διεθνές Δίκαιο Ασύλου με την αποδοχή της Ευρω-Τουρκικής Συμφωνίας, οι προθέσεις του προοδευτικού νομοθέτη γίνονται ξεκάθαρες στην αιτιολογική (σελ. 123) του νόμου, όπου αναφέρεται: “πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο Ποινικός Κώδικας δε φτάνει μέχρι του σημείου να τυποποιήσει ποινικά κάθε διάσταση μεταξύ γεννετήσια επιθυμίας και γεννετήσιας πράξης που γίνεται με κίνητρο λχ περιουσιακού όφελους, επαγγελματικής ή κοινωνικής ανέλιξης και προβολής, αποδεχόμενος ως μέρος του δικαιώματος γενετήσιας αυτοδιάθεσης και με κίνητρα εκτός του πεδίου της γεννετήσιας επιθυμίας”.
Οι εμπνευστές του νόμου ασπάζονται την άποψη πως όταν δεν υπάρχει βία ή απειλή σπουδαίου κινδύνου, ο βιασμός δεν έχει σπουδαία απαξία. Μας λένε ξεκάθαρα ότι αν δεν υπάρχει απειλή παράνομης πράξης, τότε δεν παραβιάζεται κάνενα έννομο αγαθό των θυμάτων, τα οποία είναι ελεύθερα να διαθέσουν το σώμα τους για την κοινωνικο-οικονομική τους ανέλιξη. Στο σημείο αυτό, δε μένει καμιά αμφιβολία για την αντίληψη που διαπερνά το νόμο, την παραδοχή ότι δεν υπάρχει βιασμός γιατί κατά βάθος το θύμα ήθελε για το δικό του όφελοςνα προχωρήσει στην πράξη αυτή. Η επινοημένη καρικατούρα του βιασμού, που αγνοεί επιδεικτικά τις βιωμένες εμπειρίες των θυμάτων και το φεμινιστικό κίνημα, αποκλείει πλέον τη δυνατότητα οι δικαστές να σταθμίζουν τις πραγματικές συνθήκες που λαμβάνουν χώρα τα περιστατικά, την ιεραρχική πυραμίδα και την οικονομική εξάρτηση, την συναισθηματική και ψυχολογική βία.
Η ιδεολογική μήτρα του νομοθετήματος βρίσκεται στην καρδιά των πατριαρχικών αφηγήσεων, οι οποίες αδυνατούν να διακρίνουν την αυτοδιάθεση από το βιασμό, ακριβώς γιατι δεν εξετάζουν ως ουσιαστικό ζήτημα της υπόστασης του εγκλήματος την συναίνεση, την οποία θεωρούν δεδομένη. Χωρίς διάθεση λαϊκισμού, η τροποποίηση δίνει το ελεύθερο στη σεξουαλική βία και το βιασμό, εφόσον οι δράστες φροντίζουν να μην απειλούν τα θύματα με παράνομες πράξεις. Και αν στη χειρότερη είναι παράνομες, η ποινή θα είναι 3-5 χρόνια.
Ο νομοθέτης έρχεται να θεσμοθετήσει αυτό που λένε οι δικαστές και οι βιαστές όλα αυτά τα χρόνια: άμα δε σε δείρουν τα ήθελες.
Όλ@ σήμερα στο Σύνταγμα στις 6μμ.
Όχι στην τροποποίηση του 336ΠΚ
Χωρίς συναίνεση είναι βιασμός.
Όχι στην τροποποίηση του 336ΠΚ
Χωρίς συναίνεση είναι βιασμός.
