Αυτή η 25η Νοέμβρη -Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της έμφυλης βίας- δεν είναι απλά ένα ακόμη καθιερωμένο κινηματικό “ραντεβού” φεμινιστικών ομάδων και συλλογικοτήτων, αλλά μια υπενθύμιση των τραυματικών βιωμάτων και της σκληρής καθημερινότητας που βιώνουμε γυναίκες, θηλυκότητες, λοατκια+ υποκείμενα και όλα εκείνα που αποκλίνουν από ετεροκανονικές νόρμες. Αποτελεί ακόμη μια προσπάθεια να κάνουμε ορατό και να φέρουμε με εμφατικούς όρους στον δημόσιο διάλογο το φαινόμενο της έμφυλης βίας, που το 2021 έχει λάβει μια τρομακτική τροπή.
Φτάνοντας στο τέλος του 2021 μετράμε 13 γυναικοκτονίες, 7.809 κλήσεις στην τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης θυμάτων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας και αμέτρητα “κλικ” στο διαδίκτυο της φράσης “πως να χτυπήσεις μια γυναίκα χωρίς να το μάθει κανείς”. Τα στατιστικά μας δίνουν πράγματι μια εικόνα της κατάστασης, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα θύματα και οι επιζώσες/τα επιζώντα δεν είναι απλοί αριθμοί σε ένα ένα δημοσίευμα! Είναι εκείνες και εκείνα που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες του σεξισμού, της πατριαρχίας και της διαμόρφωσης κακοποιητικών εξουσιαστικών σχέσεων εκμετάλλευσης και υποτίμησης. Είναι εκείνες κι εκείνα που έρχονται αντιμέτωπα με κάθε έκφανση της βίας, είτε είναι λεκτική, ψυχολογική ή σωματική βία, είτε σεξουαλική περενόχληση ή βιασμός, και η οποία μπορεί να φτάνει μέχρι κι την γυναικοκτονία. Και αυτο μπορεί να συμβαίνει είτε σε κοινή θέα, είτε πίσω από κλειστές πόρτες, είτε με την ανοχή όλων ή με την άγνοια εκείνων που εθελοτυφλούν.
Σε όλους όσοι, λοιπόν, κλείνουν τα μάτια, αγνοούν, ανέχονται, καλύπτουν ή ξεπλένουν εκείνους που μας καταπιέζουν, μας παρενοχλούν, μας υποβιβάζουν, μας κακοποιούν, μας σκοτώνουν και εν ολίγοις μας κάνουν την ζωή δύσκολη, λέμε ξανά τα αυτονόητα. Τα σώματα μας, οι κάθε λογής επιλογές μας, οι προτιμήσεις μας, οι ζωές μας είναι αποκλειστικά δικά μας! Πιάνοντας το νήμα από το ελληνικό #MeToo προσπαθούμε να μην φοβόμαστε πια, να μιλάμε για όσα βιώνουμε, να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και ταυτόχρονα να καταγγέλλουμε τέτοιες συμπεριφορές και περιστατικά θέτοντας το Κράτος και τη Δικαιοσύνη προ των ευθυνών τους και απαιτώντας ένα σύστημα καταγγελιών ενθαρρυντικό για τις επιζώσες, πολιτικές πρόνοιας και νομικής, οικονομικής και ψυχολογικής στήριξης τους καθώς και θεσμοθέτηση της γυναικοκτονίας ως διακεκριμένο έγκλημα.
Επειδή, λοιπόν, όλα τα παραπάνω μόνο συλλογικά είναι εφικτό να διεκδικηθούν και επειδή έχουμε πολλούς λόγους να βγούμε όλες και όλα μαζί ξανά στο δρόμο την Πέμπτη 25 Νοέμβρη καλούμε στις 6.30 μ.μ. σε συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος (δίπλα στη Γενική Γραμματεία Δημογραφικής & Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων) και συμμετέχουμε στη μαζική φεμινιστική πορεία, που θα ακολουθήσει.
*τη δημοσιεύση συνοδεύει έργο του Emilio Villalba, Μοdern Eden Gallery.
