H 19χρονη φοιτήτρια, Έλενα Τοπαλούδη, από το Διδυμότειχο δολοφονήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στη Ρόδο. Από ότι είναι ως σήμερα γνωστό, έχουν κληθεί από τον ανακριτή δύο άντρες σε απολογία, οι οποίοι φέρονται να έχουν διαπράξει από κοινού τη δολοφονία και την απόπειρα βιασμού. Η έμφυλη βία συνεχίζει να δολοφονεί στην Ελλάδα.
Σημείο 1ο: Σε ΜΜΕ και κοινωνικά δίκτυα, έχει ήδη ξεκινήσει μια προσπάθεια ενοχοποίησης της 19χρονης φοιτήτριας, που συνδέει τη βίαια δολοφονία της και απόπειρα βιασμού με τη σεξουαλικότητά της και τη διάθεσή του σώματός της. Η αναπαραγωγή των συγκεκριμένων, μη επιβεβαιωμένων πληροφοριών, αποτελεί μια τακτική προετοιμασίας της “υπεράσπισης” των δραστών και των απανταχού υπερασπιστών της δολοφονικής έμφυλης βίας, στην οποία άλλωστε προπονήθηκαν πολύ καλά μετά τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Η σεξουαλικότητα της Έλενας ,και της κάθε μιας, αποτελούν στοιχεία που δεν αφορούν τη δικογραφία (πραγμα που πρέπει να διεκδικούμε όταν είμαστε αντιμέτωπες/οι μ’ ένα σεξιστικό αστυνομικο-δικαστικό σύστημα), αλλά αφορά και χρησιμεύει μόνο στη σκανδαλοθηρική δημοσιογραφία, ή καλύτερα tabloid, των υπονόμων και στους κυρίαρχους σεξιστικους λόγους.
Σημείο 2ο: Η εθνικότητα των δραστών αποτελεί ενίοτε ένα στοιχείο που αφορά την κοινωνία και τις δικογραφίες. Η δολοφονία του Αλβανού εργάτη γης στην Κέρκυρα από Έλληνα χρυσαυγίτη, είναι μία περίπτωση που η δολοφονία πηγάζει και είναι αποτέλεσμα του ρατσισμού και του ρατσιστικού μίσους. Στην περίπτωση της Έλενας στη Ρόδο ωστόσο, η βορειοηπειρωτική καταγωγή του ενός εκ των δραστών, δεν αποτελεί στοιχείο, όπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, το οποίο επηρεάζει το κατηγορητήριο, το χαρακτηρισμό της πράξης, ή μπορεί να προσδώσει μεγαλύτερη απαξία στην δολοφονία. Άλλωστε, μέσα από το ρατσιστικό μίσος στην προκείμενη ο μόνος που έχει να κερδίσει είναι ο Έλληνας συγκατηγορούμενος του, ο οποίος προσδοκά σε να πέσει στα “μαλακά”, καθώς ως Έλληνας θεωρεί ότι του αξίζει να μένει ατιμώρητος για δολοφονίες και βιασμούς. Είναι πάγια μέθοδος, άλλωστε, ο ρατσιστικός λόγος να εκμεταλλεύεται τέτοια περιστατικά έμφυλης βίας για την προώθηση μιας ρατσιστικής ατζέντας, επενδύωντας σε σεξιστικά-προστατευτικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, όταν θύματα είναι λευκές νέες γυναίκες.
Ιδιαίτερα ενοχλητικές επίσης είναι οι ερωτήσεις των media στους γνωστούς των υπόπτων για το αν είχαν μια κανονική ζωή. Ούτε οι βιαστές, ούτε οι δολοφόνοι γυναικών είναι ένα διαφορετικό είδος, ενός τύπου τέρας, αλλά άντρες καθημερινοί.