Η 8η Μάρτη κρατάει από πολύ μακριά, καθώς ήδη πριν από τη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση, εργάτριες στο χώρο της κατασκευή ενδυμάτων στις ΗΠΑ κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Η ήμέρα άρχισε να καθιερώνεται μετά τη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, το 1910, έχοντας δύο βασικά αιτήματα, εκείνο του αγώνα για τα δικαιώματα και εκείνο για του αγώνα για την ειρήνη.
101 χρόνια μετά την καθιέρωση της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας ο αγώνας για ισότητα συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα. Από το χώρο εργασίας και τις μισθολογικές ανισότητες μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις, και από την αντιμετώπιση του κράτους μέχρι τον εγκλεισμό λόγω της πανδημίας, τα έμφυλα υποκείμενα βιώνουμε καθημερινά, διαρκώς και όλο και πιο έντονα την έμφυλη ανισότητα που πηγάζει από το πατριαρχικό σύστημα εξουσίας που παράγει και αναπαράγει τη διχοτομική πρόσληψη των υποκειμένων, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης γίνεται ακόμη πιο επιθετικό. Ό,τι δε χωράει στα καλούπια ενός συστήματος σκέψης που χωράει τον cis, ετεροκανονικό, υγιή, λευκό, άνδρα βιώνει καταπιέσεις, αποκλεισμούς και βία.
101 χρόνια μετά, κι ενώ έχει προηγηθεί μία έντονη δεκαετία της οικονομικής κρίσης και της τάσης αναθεωρητισμού ως προς τα κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ως προς την αυτοδιάθεση του σωμάτων μας, έρχεται ο εγκλεισμός λόγω της πανδημίας να πληγώσει ακόμη περισσότερο αυτά τα κεκτημένα και να εντείνει τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Χιλιάδες γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ άτομα κατά την περίοδο του εγκλεισμού, εδώ και ένα χρόνο, αναγκάζονται να βιώνουν κακοποιητικές συμπεριφορές και να συμβιώνουν καθημερινά με τον κακοποιητή τους μη έχοντας άλλη διέξοδο.
Σε αυτή τη συνθήκη έχει ξεσπάσει εδώ και σχεδόν 2 μήνες το ελληνικό #metoo ξεκινώντας από το χώρο του αθλητισμού και περνώντας στον καλλιτεχνικό χώρο. Οι καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις καθώς και σεξουαλικές κακοποιήσεις, αναδεικνύουν πως μάλλον πρόκειται για έντονο κοινωνικό φαινόμενο που σήμερα πλέον είναι ώρα να βγει μπροστά. Τα έμφυλα υποκείμενα που έχουν βιώσει κάθε είδους κακοποιητική συμπεριφορά βγαίνουν μπροστά και ταρακουνάνε συθέμελα την ελληνική κοινωνία και τη μικροαστική της ασφάλεια. Στεκόμαστε δίπλα σε όλα τα υποκείμενα που έχουν βιώσει τέτοιες συμπεριφορές και ξεκαθαρίζουμε ότι ο αγώνας για ισότητα είναι ο πιο δύσκολος αγώνας, αλλά κι αυτός που αξίζει να γευτούμε τσακίζοντας τη μικροαστική, πατριαρχική τους ασφάλεια.
Όλ@ στις κινητοποιήσεις της Δευτέρας, 8η Μάρτη:
Συμμετέχουμε στη 1.00 μμ. στην απεργιακή κινητοποιήση των σωματείων. Συγκέντρωση στο Υπουργείο Εργασίας.
Στις 5.30 μμ στο Σύνταγμα συγκέντρωση και πορεία.
