Μυθοι και αληθειες με αφορμη την 8 Μαρτη

Μ

Μύθοι και Αλήθειες με αφορμή την 8η Μάρτη

Η 8η Μάρτη δεν είναι ούτε γιορτή, ούτε επέτειος. Είναι μια ημερομηνία συμβολικής αναφοράς στη γενεαλογία των συλλογικών αγώνων για την εξάλειψη της πατριαρχίας και των άνισων και εκμεταλλευτικών κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων.

Οι έμφυλες όψεις της προσφυγικής κρίσης αναδεικνύουν για μια ακόμη φορά τις οδυνηρές συνέπειες της διατήρησης ενός βαθύτατου άνισου κοινωνικού καταμερισμού. Η επέκταση των δικτύων εμπορίας ανθρώπων – θύματα των οποίων είναι στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά- είναι ακόμη ένα φριχτό τεκμήριο της πατριαρχικής βίας σε βάρος των γυναικών. Η «Ευρώπη των Θεσμών» βαρύνεται εξίσου με ευθύνες για το έλλειμμα στρατηγικής αντιμετώπισης του τράφικινγκ, την ανοχή σε φαινόμενα διαφθοράς που εμποδίζουν την πραγματική αντιμετώπιση των συνεπειών του αλλά και για την στάση που μέχρι σήμερα επίσημα τηρεί απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα.

Άνθραξ ο θησαυρός ή και όχι;

Δε χωρά αμφιβολία ότι η κατάκτηση της θεσμικής ισότητας και των πλήρων πολιτικών και άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων αποτελούν κεφαλαιώδεις τομές για την υπόθεση της έμφυλης χειραφέτησης. Ακόμη όμως κι αν αυτές προκαλούν επιμέρους ρωγμές στο κυρίαρχο καθεστώς φύλου ούτε το ανατρέπουν, ούτε βέβαια εξαντλούν τους λόγους για την συνέχιση της φεμινιστικής πάλης. Όλες οι μορφές της έμφυλης βίας σωματικής ή ψυχολογικής, η ομοφοβία και η τρανσφοβία, ο σεξισμός και οι σεξιστικοί λόγοι «ζούνε» δίπλα μας ή και μαζί μας καθημερινά.

Λαός και Κολωνάκι;

Δεν είναι το μνημόνιο ή η ευρωπαϊκή λιτότητα που ευθύνονται αποκλειστικά για το υλικό υπόβαθρο της έμφυλης ανισότητας. Θυμηθείτε ότι το αίτημα «ίση αμοιβή για ίση εργασία» διατυπώθηκε όταν ακόμη ζούσε ο καπιταλισμός τα «χρυσά» του χρόνια. Σήμερα, μέσα στις συνθήκες της διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων και της πλήρους ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, η θέση των γυναικών ως κατηγορίας στην εργασία υπονομεύεται εκ νέου.

Πού είναι ο ελέφαντας («φαλλός») στο δωμάτιο;

Φορείς έμφυλης βίας γίνονται συχνά το κράτος και οι θεσμοί. Ο αποκλεισμός κατηγοριών γυναικών από την πρόσβαση στην περίθαλψη ή στην εκπαίδευση, η βία σωματική, ψυχολογική ή λεκτική και ο σεξισμός της αστυνομίας και των άλλων θεσμών καταστολής αποτελούν ορισμένες ακόμη όψεις της πατριαρχικής βίας. Αν η υπόθεση της δίωξης των φερόμενων ως οροθετικών γυναικών θα αποτελεί εμβληματική στιγμή «συνέργειας» θεσμών και μια σύγχρονη εκδοχή «κυνηγιού μαγισσών» κατά την πρώτη φάση της εφαρμογής του μνημονίου, η μέχρις ώρας διάψευση της αναμενόμενης ιστορικής δικαίωσης στην υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα αποτελεί συνέχιση της συμβολικής βίας σε βάρος της ίδιας, αλλά και των γυναικών που είναι θύματα διάφορων μορφών εργοδοτικής βίας.

Σκέψου κι εσύ σαν την Καλλιρόη/ Γίνε κι εσύ σαν την Εμα…

Τί θα σκέφτονταν άραγε οι εργάτριες του εργοστασίου υφαντουργίας της Νέας Υόρκης, η Έμα Γκόλντμαν, η Καλλιρόη Παρρέν, η Ρόζα, η Έμελαιν Πάνκχερστ και άλλες σαν κι αυτές αν με μια μηχανή του χρόνου προσγειώνονταν στην σημερινή εποχή; Μάλλον θα βρίσκονταν κι εκείνες με την σειρά τους μπροστά στην δυσκολία της κατανόησης μιας πολύπλευρα αντιφατικής κοινωνικής κατάστασης. Σήμερα, εδώ και αλλού, παρά τις αδυναμίες στην οργάνωση των φεμινιστικών διεκδικήσεων, τις πολλαπλές ταχύτητες της επικοινωνίας στο εσωτερικό των κινημάτων αλλά και τις σεξιστικές προϊδεάσεις και τα έμφυλα στερεότυπα που επιβιώνουν στο εσωτερικό πολιτικών συλλογικότητων υπονομεύοντας τις κοινές δράσεις και τις διεκδικήσεις, η συλλογική ζωή και η οργάνωση ακόμη πετυχαίνουν να ανοίγουν τους δρόμους.

Μύθοι και Αλήθειες με αφορμή την 8η Μάρτη – pdf

 

Σχετικά με τον συγγραφέα

Πρόσφατα Κείμενα

Άρχειο

Categories

Μπορείτε να μας βρείτε: