Από 1η Αυγούστου 2018 στη Δανία απαγορεύεται οι γυναίκες να φοράνε μαντίλια που καλύπτουν όλο το πρόσωπο (μπούργκα και νικάμπ), ακολουθώντας τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Βουλγαρία, τη Λετονία, τη Νορβηγία.
Τα σώματα των γυναικών γίνονται για άλλη μια φορά η αιχμή του “προοδευτισμού” των Ευρωπαίων, οι οποίοι έρχονται να επιβάλλουν τη δημοκρατία τους στους βαρβάρους. Το γυναικείο σώμα είναι ένα από τα κατεξοχήν πεδία στα οποία τα κράτη και η κυρίαρχη ιδεολογία επιβάλουν την καταπίεσή τους. Η ισλαμοφοβία, η οποία αποτελεί σήμερα το σκληρό πυρήνα του νεοναζισμού και έχει υιοθετηθεί αβίαστα από το προοδευτικό κέντρο, εδράζεται σε αιώνες αποικιοκρατίας και δυτικοκεντρισμού, αναμασώντας τις ίδιες οριενταλιστικές αφηγήσεις.
Για όλ@ εμάς, που αντιλαμβανόμαστε ότι οι καταπιέσεις είναι πολλαπλές, οι νόμοι αυτοί στόχο έχουν την περιθωριοποίηση και τη δαιμονοποίηση του ισλάμ, και χειροτερεύουν τη θέση μεταναστριών/προσφύγων, ασχέτως του αν φοράνε νικάμπ/μαντίλα/μπούργκα, αφήνοντάς τες έκθετες στο κοινωνικό ρατσισμό και τις επιθέσεις. Με το μανδύα του λευκού φεμινισμού, η Δύση εκμεταλλεύεται από θέση ισχύος τη πατριαρχική δομή της μη δυτικής κοινωνίας, και στο όνομα των γυναικών καταπιέζει διπλά της γυναίκες μετανάστριες, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με το γεγονός ότι δε μπορούν να κυκλοφορούν στο δημόσιο χώρο. Η υποστήριξη των μουσουλμάνων φεμινιστριών απέναντι στην καταπίεση που βιώνουν από τις κοινωνίες τους, είναι δεδομένη, όσο και η αλληλεγγύη όταν η καταπίεση προέρχεται από το δυτικό κράτος.
H ανατροπή της πατριαρχίας και του ρατσισμού θα έρθει μέσα από κοινούς αγώνες ντόπιων μεταναστών, και όχι από νόμους που απαγορεύουν και περιθωριοποιούν.
Καμιά αστυνόμευση στα γυναικεία σώματα.
Καμιά απαγόρευση στις μετανάστριες στο όνομά μας.
