Μάλλον είναι χοντροκομμένη διατύπωση, αλλά έχουμε προσπεράσει το σημείο που νοιαζόμαστε για τις λεπτές διακρίσεις και τις πολλαπλότητες των νοημάτων.
Το δικαστικό και εισαγγελικό σώμα έχει επιδείξει την ωμότερη και διαυγέστερη υπεράσπιση της ταξικής, φυλετικής και έμφυλης υπεροχής, από οποιοδήποτε άλλο θεσμό στην ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, με τις ευλογίες των δικαστηρίων τα συνταγματικά κατοχυρωμένα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα εξευτελίστηκαν και απέμεινα σημαίνοντα άνευ σημαινόμενού. Τα δικαστήρια μας καθαγίασαν τα push-back, τα στρατόπεδα των νησιών και τις απελάσεις, αδυνατώντας να βρουν κάποια αντίθεση με τις διεθνείς συνθήκες. Οι εισαγγελείς μας είδαν έντιμους νοικοκυραίους με πρότερο έντιμο βίο στα πρόσωπα δολοφόνων αστυνομικών, και των δολοφόνων των εργατών γης στη μανωλάδα.
Την ίδια στιγμή επέδειξαν σιδηρά πυγμή απέναντι στον εσωτερικό εχθρό, δικάσαν τα φρονήματα, στο νομικό πολιτισμό των τρομονόμων. Στη ναζιστική συμμορία βρήκαν την ενδεχομενικότητα και το αστάθμητο. Επιδόθηκαν σε δίκες παρωδίες, με τις ευλογίες του οψίμως εύθικτου δικηγορικού σώματος, χρήστριες/ες, μετανάστριες/ες, ρομά, και κάθε φτωχο-διάβολο. Τέλος, έδειξαν το σκληρό πρόσωπο της έξουσιας κάθε φορά που κάποια καταπιεσμένη προσπάθησε να υπερασπιστεί τη ζωή και την αξιοπρέπειά της, όπως η Π.Α από την κόριθνο.
Η εισαγγελέας στη δίκη των δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη, μανώλη κούκουρα και αλέξανδρο λουτσάϊ, διέρρηξε την μονολιθική συνέχεια του δικαστικού-αστυνομικού συστήματος. Κατέδειξε τις προσπάθειες μιας σεξιστικής, ταξικής και ρατσιστικής κοινωνίας να διαφυλάξει το status quo, και το δόγμα ότι όλες οι ζωές δεν αξίζουν το ίδιο. Και η στάση αυτή, είναι απότοκο της κοινωνικής και μαζικής υπεράσπισης της μνήμης της Ελένης, και όχι απλά προσωπική επιλογή της εισαγγελέως.
Εν κατακλείδι, και λυπούμαστε αν κουράσαμε την αναγνώστρια/η, για να καταλήξουμε σε μια απλή και μάλλον προσβλητική ερώτηση, σε όλους όσους έχουν προβληματισμούς για την αμεροληψία της δικαιοσύνης, τον προκλητικά επιλεκτικό σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των κατηγορουμένων και το κύρος του δικηγορικού λειτουργήματος.
Τι λέτε ρε, μαλάκες;
Τι λέτε ρε;*
* Ο τίτλος του κειμένου και το παράθεμα του επιλόγου είναι δανεισμένα από το τραγούδι αρκετά των lost bodies.
Φωτογράφια άρθρου η έρημος ατακάμα δανεισμένη από εδώ
