Πριν από ένα Σεπτέμβρη, ο Ζακ άφηνε στον πεζόδρομο της Γλάδστωνος την τελευταία του πνοή αφού είχε προηγηθεί το λιντσάρισμα του σε δημόσια θέα, από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου και έναν φίλο του, καθώς και η αντίστοιχα δολοφονική μεταχείρισή του από τους ένστολους της ομάδας ΔΙΑΣ. Τις επόμενες μέρες γίναμε όλες μάρτυρες της επίμονης, αλλά ευτυχώς ανεπιτυχούς, προσπάθειας θεσμικών αρχών και κυριάρχων media να συσκοτίσουν την υπόθεση και τους υπαίτιους της δολοφονίας του Ζακ, με την κατασκευή του αφηγήματος για έναν δήθεν ληστή που εγκλωβίστηκε στο κατάστημα υπό την επήρεια ναρκωτικών. Έτσι, έγινε από την αρχή φανερή, η άρνηση της ΕΛΑΣ και των εισαγγελικών αρχών να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα στοιχεία (βίντεο, μαρτυρίες, εργαστηριακά στοιχεία) για την θεμελίωση της ποινικής δίωξης, σε δεύτερο χρόνο την απονομή δικαιοσύνης.
Ο θάνατος του Ζακ ήταν κάτι παραπάνω από μία δολοφονία. Είναι από τις στιγμές εκείνες που καταφέρνουν να συμπυκνώσουν μια πληθώρα νοημάτων και αναλύσεων, τον ίδιο τον εκφασισμό που αναδύεται από μια ζοφερή πραγματικότητα. Είναι αντίστοιχη με τις δολοφονίες του Γρηγορόπουλου, του Φύσσα, του Λουκμάν και της Τοπαλούδη. Εκείνο το μεσημέρι δύο κυρίαρχα αρρενωποί άντρες, χωρίς να εμποδίζονται από καθέναν, λίντσαραν μέχρι θανάτου ένα κουήρ ακτιβιστή και drag performer, ο οποίο στη συνέχεια λιπόθυμος συλλαμβάνεται και δένεται με χειροπέδες από αστυνομικούς, ενώ οι θύτες, ελεύθεροι λίγα μέτρα μακριά, καθαρίζουν τον τόπο του εγκλήματος και κάνουν δηλώσεις σε τηλεοπτικούς σταθμούς. Υπενθύμισε με τον πλέον σκληρό πως στην Ελλάδα όλες οι ζωές δεν αξίζουν το ίδιο, είτε λόγω σεξουαλικότητας και φύλου, είτε λόγω καταγωγής και χρώματος δέρματος, είναι ανά πάσα στιγμή υπό διακύβευση, ακόμη και μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας.
Οι συνεχείς γυναικοκτονίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τους επόμενους μήνας είναι ικανές να το επιβεβαιώσουν. Ένα χρόνο μετά οι κατηγορούμενοι είναι ακόμα ατιμώρητοι. Το εισαγγελικό πόρισμα δεν παραπέμπει του βασικούς κατηγορούμενους για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας αλλά για αυτό της θανατηφόρας σωματικής βλάβης. Η ΕΔΕ των μελών της ομάδας ΔΙΑΣ από την άλλη, καθυστερεί συνεχώς.
Η καταδίκη των υπευθύνων για τη δολοφονία του Ζακ πρέπει να είναι από τα βασικά αιτήματα στο δρόμο για την απονομή της δικαιοσύνης. Η μεγαλύτερη όμως δικαίωση για το Ζακ θα έρθει μέσα από τη συνεχή πάλη μας ενάντια στην πατριαρχία, το δολοφονικό μίσος που καλλιεργεί απέναντι σε ό, τι ορίζει ως μη κανονικό και την ανισότητα που αναπαράγει, από την δράση για την πλήρη κοινωνική απελευθέρωση.
Σάββατο 21/9 πορεία προς το Σύνταγμα, Ένας χρόνος χωρίς δικαιοσύνη. Ένας χρόνος αγώνα.
Προσυγκέντρωση στη Γλάδστωνος στις 2μμ.
